พฤติกรรมหรือคำพูดที่บางที เราอาจจะไม่สบายใจ

วันนี้มาประเด็นในสิ่งที่ตนเองผ่านมาแล้วแต่ว่าถามว่าตอนนั้นก็ไม่ได้มากมายอะไร แต่วาพอเราเจอคนเยอะขึ้นเราเริ่อรู้ว่า สิ่งที่บางทีดูแล้วไม่สวยใสน่ารักดั่งใจเรานั้น เช่น พวกคำพูด หรือว่าบางทีลูกไปในที่ที่บังเอิญมีคนพูดจาหยาบคายไม่เพราะขึ้นมา แต่ก่อนเคยกังวล แต่ว่าเดี๋ยวนี้ความกังวล ลดดีกรีลงเยอะ คือ ได้เรียนรู้ไปว่า อะไรก็ตามทีเด็กได้ยินและได้ฟังถ้าเราไม่ได้กระทำที่บ้านและไม่ได้สนใจคำพูดเหล่านั้นเด็กไม่ทำตาม แต่ว่าคำทีเด็กจะพูดตามส่วนใหญี่นั้นจะมาจาก พ่อกับแม่ นี่ละ เรากันเองต้องระวังให้ดีเรื่องคำพูด เพราะว่าเค้าจะเลียนแบบทันที ดังนั้นก่อนจะพูดอะไรต้องคิดก่อนพูดเยอะ ๆ หรือว่าโดยเฉพาะพ่อแม่ชอบนินทาคนอื่น อันนี้ระวังนะคะ  เวลาเด็กเจออะไรหรือเจอคนที่เรากล่าวถึง ความลับแตกเเน่ ๆ ถ้าจะกล่าวถึงบุคคลที่สามในเชิงบ่น ๆ หรือติ ๆ ไม่ว่าจะทางรูปพรรณสัณฐาน นิสัยใจคอ ของเค้าเหล่านั้น เคยกรณีลูกเจอกับลูกของเพื่อน ว่าคนอื่นว่าอ้วนน่าเกลียดต่อหน้าคนที่อ้วนเลย คืออันนี้เด็กไม่ผิดมากนะคะในความคิดของเรา แต่ว่าเราจะมองว่าโห พ่อแม่ นี่เป็นคนอย่างไรกันนี่ เพราะว่าอะไรก็ตามที่เด็กแสดงออกมานั้นคืดกระจกเงาสะท้อนพ่อแม่ดีดีนี่เอง ขอเสนอเเนะให้บ่นกันสองคนสามีภรรยา อย่าให้เด็กรับรู้มาก ไม่อย่างนั้น เค้าก็จะซึมซับพฤติกรรมของเรา อันนี้เราสองคนระวังมากเพราะว่าไมอยากให้ลูกซึมซับการช่างพูดถึงคนอื่นวิพากษ์วิจารณ์คนอื่นแบบอ้วนสูงต่ำดำขาว ล่ำ นาเกลียด  (ถ้าเลือกเกิดได้คงไม่มีใครอยากจะเกิดมาไม่สวยไม่หล่อ)  เพราะว่าเราเองยังไม่ชอบให้ใครมานินทาพูดถึงลับหล้ง
ดังนั้นเราก็อย่าทำให้ลูกเห็นเป็นความเคยชิน
ต้นเเบบที่ดีที่สุดของลูกคือพ่อแม่  เราคงไม่สามารถไปสั่งให้คนทั้งโลกเปลี่ยนแปลงเพื่อลูกเราได้สิ่งที่จะทำได้สมมติในครอบครัวก็คงจะอธิบายให้ฟังว่าถ้าพูดอย่างนี้จะส่งผลอะไรอย่างไร แต่ว่าถ้าเค้าจะไม่เชื่อหรือทำตามมันก็เรื่องของเค้า (แต่ว่าเชื่อว่าในครอบครัวมีความรักความเอื้ออาทรต่อกันน่าจะต้องรับฟังกันก่อนถึงหลักการและเหตุผล) หน้าที่ของเรา คือฉีดวัคซีนให้ลูก เพราะว่าในโลกนี้ คงไม่มีใครมาทำอะไรเพื่อลูกเราคนเดียวได้ และคงไม่มีอะไรที่สวยงามถูกใจเราทุกอยางได้

เมื่อเค้าพร้อมเค้าจะไปโรงเรียนอย่างมีความสุขมาก

หลังจากที่พาไปเข้าค่ายที่ Ideo โชกุนต้องอยู่กับเพื่อน ๆ และ ครู ตั้งแต่เช้าจนสี่โมงเย็นแล้วมีกิจกรรมทั้งวันสนุกสนาน ก็เริ่มติดใจ อยากไปโรงเรียน ม่าม๊าเลยพาไปที่โรงเรียน นานาชาติเมธา เป็นโรงเรียนที่เน้นกิจกรรมให้ทำอะไรตามพัฒนาการ แล้วกิจกรรมก็คล้าย ๆกับที่เราทำกันทีบ้าน แต่ว่าคราวนี้ มีเพื่อน ๆ เล่นสนุกด้วยได้ แล้วคนที่นำกิจกรรมคือ คุณครู โรงเรียนนี้ม่าม๊าเล็งไว้ตั้งแต่โชกุนยังเล็ก ซึ่งตอนนั้นยังแค่สองสามขวบเห็นเลยว่าตอนนั้นยังไม่พร้อมเลย ไม่อยากไป ร้องไห้ ดูแล้วทรมานเลยตัดสินใจทำโฮมสคูล ซึ่งตลอดเวลาที่ทำนั้นมีความสุขกันมาก เรามีกิจกรรมกันตลอดและพยายามหากิจกรรมให้ลูก ได้พบปะสนุกสนานกับเพื่อน ๆ ตามวัย การทำโฮใสคูล จริง ๆ เเล้วเราก็ต้องปรับสมดุลย์ดีดีว่า เราสอนเองแต่ว่าเค้าก็ต้องมีสังคมของเค้า เอาแบบพอเหมาะพอดี  เค้าก็จะสามารถอยู่ได้ในสังคมได้อย่างสบาย ๆ ไม่มีปัญหา ซึ่งเค้าไปโรงเรียนในปีนี้เค้ามีความสุขมาก
สรุปม่าม๊ารู้สึกมีความสุขมากทีตนเองเลือกทำโฮมสคูล ลูกมาตั้งแต่ ขวบกว่าจนสี่ขวบแปดเดือน ถึงจะให้เค้าไปโรงเรียน ให้เค้าไปเมื่อเค้าพร้อม สุขทั้งแม่และลูก ลุกก็สุขที่ได้เจอประสบการณ์ใหม่ ๆ แม่ก็สุขที่ลูก แข็งแรงขึ้นพัฒนาขึ้น

การไปโรงเรียนไปแล้วไปอย่างมีความสุข เพราะว่ามีความพร้อมแล้ว พอมาถึงจุดนี้ ม่าม๊าเลยอยากจะบอกอีกหลาย ๆคนที่มีลูกยังเล็กเเล้วรีบให้เข้า โรงเรียนแล้วต้องร้องไห้กระจองงอเเง  สงสารจัง การรีบทิ้งลูกจะสร้าง ให้เด็กแกร่งจริงหรือ แล้วทำไมต้องแกร่ง ทำไมต้องทำตามป้ายประกาศหน้าโรงเรียนว่ารับเด็กตั้งแต่ขวบครึ่ง เอ้าส่งกันเข้าไปตั้งแต่ยังเล็ก ในเมื่อเค้ายังต้องการครอบครัวต้องการแม่เราอยู่ไปก่อนก็น่าจะดีนะ เราน่าจะเป็นคนฝึกเค้าเองดีกว่านะตอนเล็ก ๆ เพราะว่าเราเลี้ยงเค้ามาเองรู้ทางเค้า แต่ในกรณี เด็กบางคนไปได้เร็ว นั้นก็อีกเรื่อง หรือเด็กบางคนอยู่บ้านไม่มีอะไรทำจริง ๆ ดูทีวี อย่างเดียวก็ไปเถอะ แต่ว่าม่าม๊าเเนนจะบอกว่าเด็กเล็กเรามีกิจกรรมเยอะมากที่ครอบครัวคนเลี้ยงสามารถ ทำร่วมได้กับเค้า

สวนเรื่องโฮมสคูลเราเองก็ตั้งใจจะสอนลูกเองมีกิจกรรมกับลูกเหมือนเดิมเพียงแต่แค่เปลี่ยนวันมาโฮมสคูลกันในวันเสาร์อาทิตย์ แต่กะไว้ว่ากิจกรรมจะให้เค้าเป็นคนดำเนินเพราะว่าเค้าไปโรงเรียนมาละ เค้าทำกิจกรรมหลายอย่างจะให้เค้าลองมาบอกมาสอนเราบ้างสิว่าเค้าทำอะไรยังไง
การส่งลูกไปโรงเรียนแล้วยังไงเราก็ยังต้องมีกิจกรรมกับเค้าในวันที่เค้าหยุดเพื่อเด็กจะได้เพลิดเพลิน และสมองเค้าจะได้คิดนั้นคิดนีในเชิงสร้างสรรค์ สนุกดีออก
เอาภาพที่ไปโรงเรียนมาฝากกันคะ