ของเล่นที่เหมาะสมกับวัย มักสอดคล้องกับความสนใจของเด็ก

ไม่ว่าจะเป็นของเล่นหรือเกมหรือสิ่งที่จะฝึกฝนให้ลูกทำได้ทุกอย่างล้วนแล้วแต่ต้องคำนึงถึงวัยของเด็กมาก่อน หลายคนมักเข้าใจผิดพอมีคำว่าของเล่น นั้นก็เหมารวมว่าเด็กต้องชอบ พอเด็กไม่ชอบก็อาจจะเกิดการคาดคั้นให้เด็กเล่น ก็ยังไม่ถึงวัยของผมหรือของหนูนี่น่า การจะฝึกหรือการจะให้เล่นเกมใด ๆ (เกมในที่นี้ครอบครัวเราไม่ได้หมายถึงเกมคอมพิวเตอร์นะคะ) เกมทั่วไปที่ต้องใช้ร่างกายในการเล่นนะคะ ต้องมองถึงวัยของลูกมาก่อน เช่น สมมติว่ามีของเล่นที่เกี่ยวกับตัวอักษรหรือตัวเลข ก็ไม่ใช่โอ้ยอยากจะให้ลูกต้องรู้ตัวเลขเร็ว ๆ สอนเข้าไปหนึ่งนะสองนะสามนะ แต่ว่าเค้าไม่เข้าใจเลยอะไรคือหนึ่งสองสาม หรือบางครั้ง ไปสอนเอ้า เอานี่นะบวกกันได้เท่าไหร่กับเด็กสามขวบ(ลูกคนอื่นอาจจะทำได้) แต่ว่าลูกของเราบอกได้เลยยังทำไม่ได้เเน่นอนเพราะว่าลูกของเราเน้นพัฒนาการตรงตามวัยไม่ใช่ไกลเกินวัยเค้าต้องเข้าใจในสิ่งที่วุฒิภาวะของเค้ารับได้ความสามารถทางสมองของเค้ารับได้ เด็กสามขวบเค้ายังไม่ค่อยจะเข้าใจเลยเรื่องว่า จำนวนที่เค้านับ เหมือนเพิ่งจะเริ่มเข้าใจจำนวนที่กำลังจะนับ แต่ว่าการเอาสัญลักษณ์มาเเทนนั้นต้องค่อยเป็นค่อยไปและต้องสามารถรู้เเล้วว่าจำนวนที่พูดไปปาว ๆ ว่า หนึ่ง ถึง สิบ มันคือสิ่งของที่เพิ่มขึ้นเท่าไหร่อย่างไร ครอบครัวเราไม่เน้นท่องเป็นนกแก้วนกขุนทอง และเมื่อเค้าทราบถึงจำนวนที่เพิ่มขึ้นหมายถึงนับสิ่งของเข้าใจเเล้วว่าของเท่านี้คือจำนวนเท่านี้เราก็ค่อย ๆ เขยิบสอนเอาไปผนวกกับตัวเลขซึ่งเป็นสัญลักษณ์ ทำทีละขั้นทีละตอน ไม่ใช่สอนเสร็จ นี่หนึ่งนะ เอ้าเอาหนึ่งมาบวกกับสี่สิได้เท่าไหร่ ได้ยินเเล้วจะเป็นลม(ที่บอกเช่นนี้เพราะว่าเคยได้ยิน) พอเด็กไม่สนใจก็กล่าวหาเช่นเดิมว่า ไม่มีความมุ่งมั่น แต่ว่าลืมมองตัวเองว่า เอ้ยเราให้อะไรเหมาะสมกับวัยคนรึเปล่าเนี่ยเราใจร้อนชอบใส่ปู่ยเร่งอีกเเล้ว
ครอบครัวเราเน้นวางสิ่งเร้าไว้ให้เค้าเห็นชักชวนเค้าให้เล่นแต่ว่าถ้าเจ้าตัวไม่อยากไม่เคยมีการบังคับใด ๆทั้งสิ้น ทุกสิ่งจะเกิดผลดีก่อต่อเมื่อเค้าพร้อมจะเรียนรู้วันนี้เค้าไม่สนวันหน้าเค้าก็สนเอง ไม่มีการมาพูดว่าเล่นต้องเล่น เราไม่เคยชักชวนให้ลูกเปลี่ยนกิจกรรมมากมายในชณะที่เค้ายังใจจดใจจ่อยากทำสิ่งนั้น ๆ อยู่ ทำไมเค้าอยากเล่นทรายเล่นของเล่นตักชั่งวัดเทของเค้าเองนาน ๆ เราต้องไปขัดจังหวะการเรียนรู้ของเค้า หรือว่าในบางครั้งที่เค้าอยากจะวาดรูปต้องไปเเทรกเค้าว่าวาดอะไรทำไรนี่ นั้น นู้น มากมาย หรือบางครั้งเค้าอยากจะเล่นรถ ทำไมต้องเล่นเเบบชนกัน(ไม่เข้าใจว่าทำไมผู้ใหญ่ลืมคิดว่าการเรียนรู้เลียนแบบของเด็ก คือ ผ่านการเล่น) ทีตอนเล่นรถบอกให้ชนกันเลยทีตอนอื่นอะบอกว่าอย่านะอย่าชนอย่านั้นนี่นะ งง พอเด็กมาขี่จักรยานกันเอ้า ๆ อย่าชนกันสิ เอ้าในเมื่อกี้ยังเล่นรถยังสอนให้เล่นชนกันอยู่เลยผู้ใหญ่นี่น่า งงจริงๆ การจะพูดจะสอนอะไรเด็กเราต้องเป็นเเม่แบบที่ดีให้เห็นไม่ใช้สอนไม่ดีเองพอเด็กทำเอ้าคนโดนดุคือเด็กนะคะไม่เห้นมีใครย้อนไปว่าคนสอนเลย