น้ำอัดลม ขนมกรุบกรอบ

พูดถึงเรื่องน้ำอัดลม หลากหลายยี่ห้อในบ้านเราที่มีขายมากมายจนจำไม่หมด แต่ว่าเป็นสิ่งหนึ่งที่โชกุนไม่เคยได้ลองลิ้มชิมรส ฮั่นแน่เราเชื่อว่าหลายคนที่ให้ลูกได้ชิม ก็เริ่มมีความคิดที่ว่า แหม ม่าม๊าแนนปิดกั้นลูกอีกละใช่มะคะ

ครอบครัวเราไม่เคยปิดกั้นลูกเลยคะ แต่ว่าเราทำเป็นแบบอย่าง เราสามารถดำรงชีวิตปกติคะ ไปงานเลี้ยงที่มีน้ำอัดลมตั้งอยู่ ไปสถานที่ที่มีจำหน่ายได้ปกติคะ และลูกก็ปกติไม่ได้เรียกร้องอะไร รู้จักว่านั้นคือน้ำอัดลม

เรื่องง่าย ๆ วิธีง่าย ๆ เลยก็คือ พ่อแม่ต้องเปลี่ยนพฤติกรรมคะ ไม่ดื่มน้ำอัดลม หรือ ขนมถุงกรุบกรอบเป็นอาชีพ (บ้านเราไม่ดื่มจนเลิกอยากดื่มไปเองเเล้วอะคะ ธรรมดาก็ไม่ค่อยดื่มกันอยู่เเล้ว) จริง ๆ ขนมถุงโชกุนได้กินบ้างบางอย่างนะคะ เช่น ปลาเส้น ทาโร่ สาหร่าย กินบ้าง

ทำไมต้องไม่ให้ทานสองสิ่งนี้
- เราไม่ต้องการให้โชกุนเป็นเด็กที่ดื่มน้ำอัดลมเป็นอาชีพ เพราะว่าการที่เด็กได้ลิ้มรสเเล้วมีให้ดื่มบ่อยๆแน่นอนติดแน่นอนพอติด สิ่งที่ตามมามีมากมายหลายอย่าง น้ำตาลเยอะ ฟันผุ ตัวม่าม๊าเองตอนเด็กเคยกินจนกัดกะเพาะกินทุกวัน จนเป็นอาชีพ ติดจนไม่สบาย

-ส่วนขนมกรุบกรอบก็เช่นเดียวกัน พอได้กินก็อร่อย พออร่อยก็เลิกไม่ได้ ไปทีไรก็ต้องซื้อ เพราะว่าขนมพวกนี้อร่อย

สิ่งที่เราทำมาตลอดก็คือไม่กินเป็นแบบอย่าง แล้วไปสถานที่ที่มีจำหน่ายก็คือไม่ซื้อ เฉย ๆ ซื้้อแต่สิ่งที่เค้ากินได้ เค้าก็ไมสนใจสิ่งพวกนี้ไปเอง เค้าเคยเห็น เด็กคนอื่น กินอมยิ้มเค้าก็บอกว่าอยากกินเหมือนกัน ม่าม๊าก็ตอบไปเฉย ๆว่า อ๋อ ได้ครับ กินได้ แต่ว่า พอกินเเล้วติดใจกินบ่อย ๆ ฟันคงผุนะ โชกุนโอเคมั้ยอะครับ ได้ผลอะคะ คือ น้ำเชี่ยวแต่ว่าไม่เอาเรือขวางไหลไปก่อน พูดให้ฟังว่า ถ้ากินแล้วจะเป็นไง พอดีพูดแล้วเข้าใจเลยรอด พูดไปเฉย ๆ ไม่กระโตกกระตาก ว่า ว้ายไม่ได้ นั้นี่นู้น
แต่ว่าในที่นี้เรามีกฏของเราไว้ว่าเราจะไม่ให้เค้ากินก็คือต้องพูดยังไงก็ได้ ว่า สุดท้ายคำตอบก็คือกินไม่ได้ บ้านเราแนวทุกอย่างใช้คุยอะคะ อะไรได้คือได้ อะไรไม่ได้ก็คือไมได้ แนว  Yes means Yes / No means No ไม่มี เดี่ยวได้เดี่ยวไมได้เลยพูดง่าย
เพราะว่าเด็กจับทางเราได้ถ้าเราไม่มีกฎชัดเจน

 แต่ว่าการที่เราจะไม่ให้เค้าทำอะไรเราไม่เคยขู่ แบบไร้สาระและไม่เป็นความจริงนะคะ เช่น ผี สาง นางไม้ ตุีกแกกินตับไตใส้พุง มันตลกอะคะ เหมือนว่า นี่คนเลี้ยงทำไมไมคิดก่อนจะพูดตกลงกับเค้าให้มันเป็นความจริง ทำไมต้องเอาเรื่องอะไรที่มันไม่จริงมาหลอกเด็ก(ดังนั้นใครว่างานเลี้ยงเด็กง่าย เป็นงานที่ต้องใช้สมองนะคะ เพราะว่ากำลังสร้างคนอยู่ อย่ามักง่ายในการสร้างเงื่อนไขกับเด็ก เพราะว่าถ้าเรามักง่าย สิ่งที่ตามมาคือการแก้ปัญหานะคะ เช่น บางคนชอบหลอกผี แล้วเด็กก็กลัวผี พอกลัวผี ก็โอ้ยผีไม่มีจริงลูก ไม่เข้าใจว่าตอนเเรกจะไปหลอกเพื่ออออออะไรไม่ทราบ หลอกเองแก้เองแล้วแก้ไม่ได้นะคะเรื่องแบบนี้ ) เคยได้ยิน มีคนหลอกลูกว่า ถ้ากินอันนี้นะ เดี๋ยวตุ๊กแกจะเข้าไปกินฟันในปาก (คือ.... สิ่งที่ได้คือเด็กไม่กิน แตว่าไม่กินไม่ใช่เพราะว่าเข้าใจว่ากินเเล้วจะเกิดผลเสียยังไง แต่ว่ามันเป็นว่า เค้าไม่กินเพราะว่าเค้ากลัวตุ๊กแกเข้าไปกินฟันเค้า  เรื่องนี้มันไม่จริง ดังนั้นมันหลอกเด็กได้แค่ชั่วเดี่ยวชั่วด๋าว เมื่อเวลาที่เค้ารู้เรื่องมาถึงเค้าก็กินอยู่ดี) เราสร้างเราควรสร้างคนที่เข้าใจในสิ่งที่มันเป็นความจริงไปเลย เข้าใจไปเลย และที่สำคัญคือต้นเเบบ นั้นคือพ่อแม่นั้นเอง อยากให้ลูก มีพฤติกรรมยังไงเราก็ทำแบบนั้น นั้นเอง